Μάνα μου, βγες και δες πω είμαι
όνειρο ζω θαρρώ
μοιάζουν όλα γιορτή
η ζωή ένα χρώμα
που`χει πια ξεχυθεί
στων ανθρώπων το σώμα.

Μάνα μου, βγες και δες πω είμαι
έχω χαρές πολλές
με ρωτάνε γιατί
τραγουδάω στους δρόμους
μα δεν ξέρουν αυτοί
του χορού μου τους νόμους.

Μάνα, μες στη βροχή περπατάω ξυπόλητη
η φωνή μου ιαχή στη σιωπή την απόλυτη
η ψυχή μου λυτή, αφελής κι ανόητη.

Μάνα μου, βγες και δες πώς είμαι
έγινα πάλι παιδί.

Μάνα μου, μες στη βροχή, περπατάω ξυπόλητη
η φωνή μου ιαχή στη σιωπή την απόλυτη
η ψυχή μου λυτή, αφελής και ανόητη.

Μάνα, μες στη βροχή περπατάω ξυπόλητη
με φωνάζουν τρελή, αφελή κι ανόητη.

Μάνα μου, βγες, εσύ στ`αλήθεια
ξέρεις να μ`αγαπάς.