Στα σίγουρα εσύ και στα ζεστά
κι εγώ η αμαρτία των επτά,
το πάθος σου τις καθημερινές
που δεν το είδαν φως και Κυριακές.
Αγάπη που δεν είδε ήλιου φως,
που ξέρουμε οι δυο μας κι ο Θεός.

Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες,
θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες.
Θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες,
αν μίλαγαν μια μέρα οι γκαρσονιέρες.

Εσύ σε πάρτι απόψε κοσμικό
κι εγώ το πληγωμένο μυστικό,
που δε μου αξιώθηκαν φιλιά,
να πάρω φανερά μια πασχαλιά.
Μαρτύριο ζωής, πληγή καρδιάς
εκείνων που δεν πρέπει ν’ αγαπάς.

Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες,
θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες.
Θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες,
αν μίλαγαν μια μέρα οι γκαρσονιέρες.