Εις ένα μνήμ`αγνώριστον μικρού κοιμητηρίου
δεν θέλω να το βλέπωσιν ακτίνες του ηλίου,
μηδέ κυπάρισσος σκαιά, μηδ`απεχθής ιτέα,
να το σκιάζη'καταγίς ας το κτυπά βιαία !
Και δεν ποθώ θυμίαμα, δε θέλω ψαλμωδίαν,
να έλθεις μόνον σε ζητώ, μίαν θαμβήν πρωίαν,
να βρέξεις μ`ένα δάκρυ σου το διψασμένο χώμα
κι ας σβήση με το δάκρυ σου και τ`όνομά μου ακόμα.