Ένοχος μέσα μου γυρνώ
στους έρημους τους δρόμους
πληγή μου είσαι και πονώ
στους κρύους διαδρόμους.

Δίχως καμιά εναλλαγή
το νου μου βασανίζω
χαράματα θα ξαναρθεί
αυτό ναι που ελπίζω.

Στη ζωή μου ήταν λάθος,
σφάλμα ανεπανόρθωτο
με πλημμύρισε το πάθος,
ζώντας τ`ακατόρθωτο.

Ρόλο μου παίζει ύποπτο
αληθινή γυναίκα
στο σπίτι δεν κοιμήθηκε
η ώρα τρεις και δέκα.

Να της χαρίσω μια βραδιά
να με θυμάται πάντα
κι αν τύχει και με σιχαθεί
δικό της να`ν`το σφάλμα.