Δεν καταδέχτηκες ποτέ
στον ύπνο μου να μπεις
μονάχη μες στους φόβους σου
μια μέρα θα χαθείς

Κι όπως θα ψάχνεις την κλωστή
να την ακολουθήσεις
κουβάρια θα μπερδεύονται
όλες οι ερωτήσεις

Ζάχαρη είσαι θλίψη μου
κι εγώ από αλάτι
δε θ`ανταμώσουμε ποτέ
στου ονείρου το παλάτι

Αν έχεις μάθει το Θεό
μέσα στη φυλακή σου
άσε μια πόρτα ανοιχτή
να`μαι κι εγώ μαζί σου

Βρέχω το μαξιλάρι μου
σαν πέφτω και κοιμάμαι
κι όταν θα λιώσει η ζάχαρη
στ`όνειρο θα χωράμε