Στην θάλασσα σαν έφτασα
το κύμα με κτυπούσε,
παρέσυρέ με νοερά
μέσα στην αγκαλιά του.

Την ώρα που περπάταγα
παράλληλα στο κύμα,
εσκόνταψα και έπεσα
και μ’ έλουσε το κύμα

Ήταν η αλμύρα του αυτή
εμένα που αγαπούσε,
κ’ ένοιωσα μα την αλήθεια δυνατά
τα πόδια να περπατάν
πάνω στα κύματα αυτά,
σαν βάρκα ν’ μουν τάχα.

Την βάρκα μου εδέρνανε
τα κύματα με πείσμα,
μα σκέφτηκα πως τα κουπιά
Χτυπάνε αυτή τη λύσσα.

Και έτσι εγαλήνεψε
της θάλασσας το κύμα,
και μ’ έφτασε η βάρκα μου
στης αμμουδιάς την γλύκα.