Τα πλήθη άπαντα,
λατρεύουνε τον πρώτο δράκοντα,
δέντρα άκαρπα, αποθανόντα,
Άτομα ευάλωτα σε τεχνάσματα
από σύγχρονους γόητες,
παρασύρονται, βαδίζουν ατραπούς ευώνυμες,
Δεδεμένοι στο ζυγο του θανάτου,
καθεύδουνε εντός του τάφου, εν ζωή ακόμη όντες,
Κηλιδωμένοι των ψυχών οι χιτώνες,
Ακόπαστοι στροβιλισμοί μεσα σε πορνικούς κυκεώνες
με τις χοϊκές εικόνες εμμονές,
Μάταιες έριδες και άσκοπες μέριμνες
Υπάρξεις παγερές σαν κούκλες κέρινες
Θεραπαινίδες και θεράποντες σε δαίμονες

Μια κοινωνία που ολο ένα χάνει περισσότερο αίμα
και με σπασμένα φρένα παίρνει την κατιουσα
για να σωθεί χρειάζεται επειγόντως ένα θαύμα
όπως εκεινο στις Γραφές με την αιμορροούσα!

Μέσα στις ψυχές σηκωθήκαν είδωλα,
Όλη η φροντίς δίνεται στο τίποτα,
Εμπαθή θελήματα, βήματα που οδηγούνε
στην απώλεια με μαθηματική ακρίβεια.
Ακουστικά πρόβληματα απο τόσους κοσμικους θορύβους,
Δεν λαμβάνει κανείς τους υπερκόσμιους ψιθύρους,
Γλώσσες παραμένουνε βουβές για θείους ύμνους,
πάντα προθυμες να αρθρώσουνε βλάσφυμες λέξεις,
πόταπες έξεις, ανίερες ορέξεις,
και σκέψεις φιλτραρισμένες απο τη φαιώδη παχυλότητα,
Δέλεαρ για τις ψυχές φονικότητα,
αρνητικά πρότυπα, σώματα με άτακτες κινήσεις,
κούφιες οιήσεις απατηλές παραισθήσεις,
Φιλία για τους επαίνους, απο ανθρώπους χαμένους
μέσα στην αχλύ του κοσμικού ψεύδους,

Σέβας σε αυτούς που ακούν την Σάλπιγγα!!

Είπανε σκόρπιες βρωμες είπανε δόλια λόγια,
Είπανε ψέματα πως δεν κρατάμε ακόμα φλόγα,
Βγάλαν’ ακόμα φήμες πως δε γεννάμε ρίμες
όμως γυρνάμε και χτυπάμε και ξυπνάμε μνήμες