Περνάς τις ώρες στον καθρέφτη σου μπροστά
μες στις ανταύγειες να προβάρεις τη ζωή σου,
και κλειδωμένη να γυρεύεις τη χαρά
σ’ ένα δωμάτιο που πήρε την ψυχή σου...

Ο ραγισμένος σου καθρέφτης είν’ ο ψεύτης
με μιαν εικόνα λέει λόγια του χαμού,
ο ραγισμένος σου καθρέφτης είν’ ο κλέφτης
και η μορφή σου χρόνια τώρα είν’ αλλού...

Περνάς τις ώρες στον καθρέφτη σου μπροστά
να σχεδιάζεις μια πληγή στο πρόσωπό σου,
σ’ αυτό το πρόσωπο που ξέρει να γερνά
με ένα βλέμμα που δεν είναι πια δικό σου...