Ένα πουλί θαλασσινό
λέει σε πουλί βουνίσιο
Θέλω ν’ ανέβω στα ψηλά
για να σε πολεμήσω.

Δεν πολεμώ σε πέρδικα,
τρυγόνα, περιστέρα
μον’ κατεβαίνω κι έρχομαι
να σου περάσω βέρα.

Εγώ είμ’ αητός και πέτουμαι
στα ζύγια του συννέφου
οχτροί `ναι και με χαιρετούν,
φίλοι κι ουδέ μου γνέφουν.

Η ανέμη του παραμυθιού
πήρε και ξετυλιέται
Είναι κρυφή η αγάπη μου
και δεν ξομολογιέται.