Ladies and gentlemen, εδώ ήταν τα Εξάρχεια.
Σε μια παράξενη εποχή, σχεδόν πανάρχαια,
σαν κατσαρίδες οι παλιοί βλέπαν με φρίκη,
κάτι φρικιά με ροζ μαλλιά και σκουλαρίκι.

Τα βράδια βγαίναν ξαφνικά απ’ το υπόγειο
ναρκωτικά ποτίζαν όλη την υδρόγειο
και με φωνή που κάνει το αίμα σου να πήζει
ανθρώπινο λέγανε κρέας μου μυρίζει...

Βάζαν φωτιές, κάναν του κόσμου τα εγκλήματα
ορμούσαν πάντα όλοι μαζί κύματα κύματα
και πάνω εκεί που πετσοκόβαν τις παρέες
βγαίναν τα ΜΑΤ, κάτι άλλα όντα με κεραίες.

Το τι γινότανε κυρίες μου και κύριοι!
Το τι μας κάνανε αυτοί οι αλητήριοι!
Μα ενώ φοβόσουνα να βγεις έξω στο δρόμο,
τα ΜΑΤ νικήσανε κι επέβαλαν το νόμο.

Κι αφού είχε γίνει κάθε νόμιμη ενέργεια
βγήκε μια φήμη πως κι απ’ τη ραδιενέργεια
θα επιζήσουν κι ετοιμάζουν κι άλλο κάζο.
Κι εγώ κοιτάξτε σας το λέω κι ανατριχιάζω!