Εκεί στα μάρμαρα του Γαλατά
Φραγκοκιτρολεμονιά
Ε, στα μάρμαρα στη Πόλη
ελώλανές με, κόρη

Εκεί άουρος πέτρα πελεκά
φραγκοκιτρολεμονιά
Ε, και πελεκά με το 'να
τη μαρμαροκολώνα

Εκεί κόρη ξανθή τον έρωτα
φραγκοκιτρολεμονιά
Ε, κόρη ξανθή του λέει
και κάεται και κλαίει

Εκεί άουρε πού το χέρι σου
Χριστέ και να `μου ταίρι σου
Ε, και πέλεκας με το’ να
τη μαρμαροκολώνα,
και πέλεκας με το’ να
τη μαρμαροκολώνα

--------------------------------------------------------------------------
Στα μάρμαρα στο Γαλατά
φραγκοκιτρολεμονιά
Στα μάρμαρα στην Πόλη
ετρέλλανές με κόρη

Άγουρος πέτρα πελεκά
αλήθεια κι όχι ψόματα
και πελεκά με το `να
τη μαρμαροκολώνα

Κόρη ξανθή τον ερωτά
και μες τα στήθια τον κεντά
Κόρη ξανθή του λέγει
και κάθεται και κλαίγει

"Άγουρε πούν το χέρι σου
που να γινόμουν ταίρι σου
και πελεκάς με το `να
καλοκαίρι και χειμώνα"

"Μα εγώ έλεγα να μη στο πώ
να μη στο ξεμολογηθώ
να μη στο `μολογήσω
και να μη στο μαρτυρήσω

Ενιά άπαντρες εφίλησα
εφίλησα και τσίμπησα
και δέκα παντρεμένες
λιγνές και χαιδεμένες
και δεκαπέντε καλογριές
ωσάν τις κιτρολεμονιές
και κόψαν μου τη χέρα
άσπρη μου περιστέρα

Να σε φιλήσω σκιάς και σε
ζουμπούλι μου και μενεξέ
κι ας κόψουν και την άλλη
πέρδικα με τα κάλλη".