Καθρεφτίζεται στα μάτια σου η κάθε μας στιγμή
Η αντανάκλασή της μένει στη ζωή παντοτινή
Τη θλίψη, παγιδεύει και όλους μας μαγεύει
Μαύρη πέτρα ρίχνει πίσω και αναμνήσεις μαζεύει

Είναι το φως μου και ο χαμός μου
Στο χάος δίνει λάμψη και έτσι χτίζεται ξανά ο εαυτός μου
Η ελπίδα αυτή, στην ψυχή όλων ζει,
ΣΆ αυτούς που δεν την καλοδέχονται κατάφερε να μπει

Με το τραγούδι αυτό μέσα σε ένα λεπτό
Θα καταφέρω να πω ότι ως τώρα δεν μπόρεσα
ΣΆ όσους μου κάνουν κακό και μερικές φορές καλό
Βρήκα χώρο στην καρδιά μου, και τους χώρεσα

Με τον καπνό να σε κυκλώνει, πέφτεις στο χιόνι
Στη θλίψη σου, η παρηγοριά πάντα σε καθηλώνει
Και γιαυτό όταν σου λέω πως δεν αξίζει να λυπάσαι
Σκέψου το σαν φράση που αξίζει να θυμάσαι

Είσαι το φως μου και ο χαμός μου,
Στο χάος σκοτεινιάζει καταρρέει ο ουρανός μου
Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω ξανά, να πω για ακόμη μια φορά
Πως μια λεπτή κλωστή χωρίζει συμφορά και χαρά.

To μπουκάλι αδειανό και το μυαλό μας στεγνό
Καθρεφτίζει τις φορές που λάθη κάναμε, ενώ
Καταλαβαίνω και εγώ, όταν είσαι εδώ,
Πως εδώ είμαστε οι δυο μας με τον ίδιο σκοπό

Τις νύχτες με φεγγάρι τη σκέφτομαι και κλαίω
Μετά το ξανασκέφτομαι, βρε δε γαμιέται λέω
Όμως έχει μεγάλη διαφορά τελικά,
Να είσαι τόσο μόνος και χωρίς συντροφιά

Το καλοκαίρι αυτό μέσα σε ένα λεπτό…