Κάποιος κάπου σε ζητά, την αγκαλιά σου ψάχνει
Μέσα σε όνειρα τρελά, το είδωλό σου φτιάχνει.
Στον ουρανό σου ξεψυχά, με δυο μάτια που στάζουνε φωτιά,
Και μια αγάπη αληθινή αναζητά.

Μόνος και με μόνη συντροφιά, μια έρημη βραδιά,
στο ποτήρι σχηματίζει τη μορφή σου, να ξεφύγει προσπαθεί
απ’τη φυλακή σου.

Γελάει ο κόσμος γύρω του, ψάχνει απαντήσεις, για μια ψυχή
που αγαπά, και δίνει εξηγήσεις.
Μην τον ρωτήσεις τίποτα, για όλα όσα νιώθει,
παίζουνε μαζί του κι οι πιο μεγάλοι πόθοι.

Κοντά στη μεθυσμένη μοναξιά, γυρεύει λίγη παρηγοριά.
Για τα σπασμένα τα φτερά, φταίει η μεγάλη η καρδιά του.
Που αγάπησε ένα ψέμα, χωρίς να έχει τέρμα.

Πόνος είναι τ’ όνομά του και δάκρυ τα παράπονά του.
Είναι μόνος του ξανά σε μια μαύρη παγωνιά.
Φεύγει μακριά να βρει ζεστασιά, στων αγγέλων τη γωνιά.