Με τα κουρέλια των μαλλιών στους ώμουν αχ, αφήστε την
μισή κερί μισή φωτιά μια μάνα κλαίει αφήστε την
στις παγωμένες άδειες κάμαρες όπου γυρνάει αφήστε την!
Γιατί δεν είναι η μοίρα χήρα κανενός
κι οι μάνες είναι για να κλαιν, οι άντρες για να παλεύουν
τα περιβόλια για ν’ ανθούν των κοριτσιών οι κόρφοι
το αίμα για να ξοδεύεται, ο αφρός για να χτυπά
κι η λευτεριά για ν’ αστραφτογεννιέται αδιάκοπα!