Κόψε στροφές και κράτα το ν`ακούει το τιμόνι.
Της Μεριδιάνας η σκιά τις ώρες προσπερνά.
Ο σκόπελος στου ύφαλου την πονηριά θυμώνει
σαν τη γυναίκα που άθελά της βλέπει να γερνά.

Τη ζήλεια σου την κρέμασα μ`ένα σκοινί απ`το ξάρτι
σινιάλο πως δεν έμαθες ποτέ σου ν`αγαπάς.
Τον έρωτα που διάλεξες αμαρτωλό κι αντάρτη
τώρα με γύφτικα καρφιά σταυρώνεις και τρυπάς.

Μες στου Λεβάντη το άνοιγμα η αστραπή της λύπης
και μες στα μάτια σου η βροντή βουβή σαν πυρετός.
Κανένας δε σου έφταιξε που απ`τη ζωή σου λείπεις
και στην αυλή σου φούντωσε της λήθης ο λωτός.

Τη ζήλεια σου την κρέμασα μ`ένα σκοινί απ`το ξάρτι
σινιάλο πως δεν έμαθες ποτέ σου ν`αγαπάς.
Τον έρωτα που διάλεξες αμαρτωλό κι αντάρτη
τώρα με γύφτικα καρφιά σταυρώνεις και τρυπάς.