Μηχανικά να σε φιλήσω προσπαθώ
μα βγαίνω έξω απ’ τ’ όνειρο με τρόπο ξαφνικό

Φωνάζω κόκκινες κραυγές μηχανικά
Μηχανικά πριν να σκεφτώ

Μοναχικά ξυπνήματα, θυμίζουν φονικό
Φωνάζω κόκκινες κραυγές
κι είναι οι κινήσεις μου αργές
και πληγωμένες

Ένα κενό φιλιά, ένα κενό φιλιά
κάθε βραδιά με συμπιέζει
και η σιωπή του κρεβατιού με το μυαλό μου παίζει

Σε μια κουβέρτα όστρακο έχω κρυφτεί μωρό μου
Κι εκεί σε ψάχνω σαν τρελός στο τέλος κάθε χρόνου

Μηχανικά να μην ξυπνήσω προσπαθώ
Μα πάλι είμ’ έξω απ’ τ’ όνειρο
με τρόπο ξαφνικό