Σαν την άμμο με σκορπάς
και μου παίρνεις τη ζωή
όσα σου έδωσα ξεχνάς
γιατί…γιατί…γιατί

Την καρδιά μου σχίζεις σαν χαρτί
κι ούτε που σε νοιάζει
μ’ άφησες να λιώνω σαν κερί
γιατί…γιατί…γιατί
γιατί…γιατί…γιατί

Κάνε κάτι να σωθώ
μου τελειώνει η αντοχή
πριν πεθάνω σε ρωτώ
γιατί…γιατί…γιατί

Την καρδιά μου σχίζεις σαν χαρτί
κι ούτε που σε νοιάζει
μ’ άφησες να λιώνω σαν κερί
γιατί…γιατί…γιατί
γιατί…γιατί…γιατί