Οι νυσταγμένες πολιτείες της επαρχίας
τα μεγάλα τους μάτια θ’ ανοίξουν κατάπληκτες,
τα μικρά παιδιά στις κούνιες
θ’ αλλάξουν πλευρό χαμογελώντας,
τα κλειστά παράθυρα των σπιτιών
θα ουρλιάξουν τον πόνο του αγέρα που τα χαϊδεύει,
φωτιές θα κάψουν, των δρόμων, τις απελπισμένες ευθείες,

Κι οι τελευταίοι πρώτοι θα γινούν
κι οι ταπεινοί θα υψωθούν,
κι όσοι αγαπήσαν θα συγχωρεθούν
καημό πικρό να μην πονούν,
όταν μαζί σου γεννηθώ μια νύχτα μόνο,
όταν μαζί σου αναστηθώ μια νύχτα μόνο.

Δάκρυα κρυμμένα σε μάτια μελαγχολικά
βροχή γιορτινή θα πέσουν στης καρδιάς το διψασμένο χώμα,
όνειρα φυλακισμένα κι ανομολόγητα
στο φως θα δραπετεύσουν,
σκοτεινές μουσικές των σωμάτων
θα υψωθούν να γιορτάσουν τον παράδεισο που επέστρεψε,
ο μακρινός ουρανός των αστεριών
στην αγκαλιά της γης θα ξεκουράσει το αποκαμωμένο φεγγάρι του.

Κι οι τελευταίοι πρώτοι θα γινούν
κι οι ταπεινοί θα υψωθούν,
κι όσοι αγαπήσαν θα συγχωρεθούν
καημό πικρό να μην πονούν,
όταν μαζί σου γεννηθώ μια νύχτα μόνο,
όταν μαζί σου αναστηθώ μια νύχτα μόνο.