Μες στα μάτια με κοιτάς και δε μιλάς
κι ειν’ ο φόβος που σε κάνει να πονάς

Όταν χάσεις κάτι μόνο τότε το εκτιμάς
μη μου λες λοιπόν πως ξαφνικά με αγαπάς
Άλλη μια ευκαιρία πια μη μου ζητάς
κάπου εδώ το έργο τέλειωσε για μας

Μια συγγνώμη
δε φτάνει τώρα για να αλλάξω γνώμη
Κι η πιο μεγάλη υπομονή τελειώνει
ειν’ αδιέξοδο από δω και μπρος

Μια συγγνώμη
από τη μοναξιά δε σε γλιτώνει
έστω κι αν η καρδιά σου μετανιώνει
ο δρόμος είναι τώρα πια κλειστός

Πώς τα λάθη σου μου άνοιξαν πληγές
Πόσες μέτρησα δικές σου μαχαιριές

Όταν χάσεις κάτι μόνο τότε το εκτιμάς
μη μου λες λοιπόν πως ξαφνικά με αγαπάς
Άλλη μια ευκαιρία πια μη μου ζητάς
κάπου εδώ το έργο τέλειωσε για μας