Μοιάζω με τον ισοβίτη
που κοιτάει να δραπετεύσει
απ’ την ίδια του ψυχή.
Όμως είν’ από γρανίτη
και τον έχει παγιδεύσει
το στενό του το κελί.

Αχ να μπορούσα, να μπορούσα
να το σκάσω μια στιγμή,
να το σκάσω μια στιγμή,
απ’ αυτή τη φυλακή.
Κάθε νόμο ν’ αψηφούσα
και δραπέτης να γυρνούσα
στη δική σου τη ζωή.

Σκάβω, φτιάχνω ένα τραγούδι
να στο λέω σαν βραδιάζει
μπας κι ανοίξει η φυλακή.
Σαν του πόθου το λουλούδι
μες τα χέρια σου να σπάσει
της ζωής μου η χορδή.

Αχ να μπορούσα, να μπορούσα
να το σκάσω μια στιγμή,
να το σκάσω μια στιγμή,
απ’ αυτή τη φυλακή.
Κάθε νόμο ν’ αψηφούσα
και δραπέτης να γυρνούσα
στη δική σου τη ζωή.