Ο κύκλος πάλι να γυρίζει στην αρχή
και ο χρόνος σφαίρα να τρυπάει το ταβάνι
κομμάτια έγινε στο σώμα μου η φωνή
παλεύει απόψε την αγάπη που δε φτάνει..

Κρυμμένες βγαίνουν επιπόλαια πληγές
βαραίνει η σκέψη που δεν λέει να τελειώσει
πάλι γονάτισε στα πόδια μου σκυφτή
δικιά σου αλήθεια που φοβάται να με σώσει

Κι εσύ στα χέρια σου να φέρνεις την σιωπή
σαν την βροχή που περιμένει να μιλήσει
μα δεν της έφτασε μια λέξη αληθινή
να αποφασίσει πια στο χώμα να γυρίσει..

Μεγάλη η νύχτα και μικραίνει η αντοχή
κι εγώ σταμάτησα στην πόρτα σου απέξω
ξέρω πως όλα θα τελειώνουν πάντα εκεί
εκεί που απρόσκλητα απόψε θα επιστρέψω..