Χάδι που φέρνει τ`όνειρο,
λόγια που τα`πε η ζάλη
κι όρκο που`κανε ο φόβος μου
ποτέ δε θα σου δώσω.

Γιατί είμαι δέντρο απότιστο,
είμαι ξερό χωράφι
και σύννεφο χωρίς βροχή
και πάει η αγάπη στράφι.

Μα σε λιμάνι μάτια μου
ποτέ μου δε θ`αράξω,
γιατί δεν έχω άγκυρες
και ξέρω δε θ`αλλάξω.

Γιατί είμαι δέντρο απότιστο,
είμαι ξερό χωράφι
και σύννεφο χωρίς βροχή
και πάει η αγάπη στράφι.

Εγώ στις φλόγες περπατώ
και στη γαλήνη τρέχω
και μη ζητάς να σ`ορκιστώ
γιατί θεό δεν έχω.