Τα μάτια σου θυμήθηκα, καινούρια ελπίδα ντύθηκα
κι είπα θα βρω την άκρη, μα όταν ήρθε η στιγμή
εσύ δεν ήσουνα εκεί και έγιναν όλα στάχτη.

Σαν δυο παράλληλες γραμμές οι δρόμοι μας κυλάνε
ποτέ τους δε χωρίζουνε, ποτέ τους δεν κολλάνε.
Σαν το φεγγάρι με τη γη είμαστε πια δεμένοι
αλλού κορμί, αλλού ψυχή, μακριά κι αγαπημένοι.

Τ` όνειρο παντρεύτηκα, τη μοναξιά του γεύτηκα
σ`ένα μονό κρεβάτι και έκρυψα τον έρωτα
στου κόσμου τ`αφανέρωτα να μην τον βλέπει μάτι.