Μία στιγμή ήσουν εσύ
μες στη ζωή μου μια μικρή πληγή,
τρέχω να δω τι σου συμβαίνει
κι είναι η καρδιά μου κομμάτια σπασμένη,
άσπροι οι τοίχοι και μια σιωπή
δίχως να ξέρω τι θα συμβεί.

Θέλω να γίνεις όπως παλιά
να ξανανιώσεις τη ζωή να κυλά,
όλα περάσαν και δεν είν’ αργά
μόνο η ελπίδα να σε δω με κρατά, με κρατά.

Ο χρόνος τελειώνει και μας χωρίζει
το ξέρω είναι δύσκολο πάντα αυτό να κερδίζει,
μία ευχή και συγχρόνως φυγή
θέλω να έρθω, να είσαι εκεί,
βλέπω το μέλλον να με φοβίζει
μα η ελπίδα πάντα κερδίζει.

Θέλω να γίνεις όπως παλιά
να ξανανιώσεις τη ζωή να κυλά,
όλα περάσαν και δεν είν’ αργά
μόνο η ελπίδα να σε δω με κρατά, με κρατά.

Με κρατά.....
με κρατά.....