Ποια είμαι εγώ
που μες τα κέντρα θες να με πηγαίνεις
Ποια είμαι εγώ
που τις νύχτες μαζί μου μοιράζεσαι
Ποια είμαι εγώ
που για μένα με τη μάνα σου μαλώνεις
Ποια είμαι εγώ
που να σε πάρω απ’ τα σκοτάδια πέτυχα

Εγώ δεν έχω δαχτυλίδια ούτε και βραχιόλια
πάνω σε σκαλιά πλαγιάζω το κορμί μου

Ποια είμαι εγώ
και στη δουλειά σου θες να με πηγαίνεις
Ποια είμαι εγώ
που τα χείλια στον καθρέφτη σου ακουμπάω
Ποια είμαι εγώ
που για μένα με τη μάνα σου μάλωνες
Ποια είμαι εγώ
που να σε πάρω απ’ τα σκοτάδια πέτυχα