Στο σπίτι της λύπης
κρεβάτια και βάζα,
λουλούδια και κάδρα γυμνά...
Παντού ερημιά...

Τον είδα και ήταν
με χέρια λυμένα...
Τσιγάρο που λάμπει ξανά...
Παντού ερημιά...

Τον είδα και ήταν
μια λάμψη στη δύση,
αέρας και σκόνη παλιά...
Παντού ερημιά...

Εκείνος που είδες,
αυτός που περνάει,
αυτός που βαδίζει αργά
σα να `ναι σκιά...

τον είδες και ήταν
με χέρια λυμένα...
Τσιγάρο που λάμπει ξανά...
Παντού ερημιά...

Τον είδες και ήταν
μια λάμψη στη δύση,
αέρας και σκόνη παλιά...
Παντού ερημιά...