Ονειροπολώ, μες στα όνειρα βαδίζω,
και ξανακοιτώ ό,τι έμοιαζε με γκρίζο,
σαν μικρό παιδί που κοιτάει σαν χαμένο
σ’ έναν κόσμο ζω, μ’ ένα αύριο μπερδεμένο.

Σε περίεργους καιρούς κάτι ψάχνω να βρω
μα χαμένος ο κόπος, ξαναπροσπαθώ,
σε περίεργους καιρούς κάτι ψάχνω να βρω
μα δε βρίσκω τον τρόπο για να κρατηθώ.

Απογοητεύομαι μα έχω μάθει να συνεχίζω,
φοβάμαι το σκοτάδι μα το αντιμετωπίζω
συμβιβάζομαι, χωρίς τόσο φτηνά να πουλιέμαι,
και αισθάνομαι, πώς μπορώ να τ’ απαρνιέμαι.

Σε περίεργους καιρούς κάτι ψάχνω να βρω
μα χαμένος ο κόπος, ξαναπροσπαθώ,
σε περίεργους καιρούς κάτι ψάχνω να βρω
μα δε βρίσκω τον τρόπο για να κρατηθώ.

Σε περίεργους καιρούς κάτι ψάχνω να βρω
μα χαμένος ο κόπος, ξαναπροσπαθώ.