Γι`αυτόν τον τόπο
γι`αυτην την πόλη
γι`αυτούς τους δρόμους
που τους ξέρουμε όλοι.

Γι`αυτά που ψάχνω
σ`αυτή τη βόλτα
γι`αυτά που κρύβω
όταν κλείνω την πόρτα.

Γι`αυτό το φόβο
γι`αυτό το βάρος
γι`αυτά που θέλω
και μου λείπει το θάρρος.

Γι`αυτά που βλέπω
γι`αυτά που ξέρω
και προπαντός
για όλ`αυτά που δεν ξέρω.

Θα βγω να τραγουδήσω
στο πάλκο θ`ανεβώ
απ`το μηδέν θα ξαναρχίσω
μαζί σας να μετρώ.

Για τους παλιόφιλους
που με γιατρεύουν
για τους εχθρούς μου
που με κολακεύουν.

Για τη μαμά μου
για τον μπαμπά μου
για να τους δείξω
πως το λέει η καρδιά μου.

Για τα αγόρια
για τα κορίτσια
για της γενιάς μου
τα μοντέρνα βίτσια.

Για τα παιδιά
που δε χορεύουν
που δεν πιστεύουν
που δεν ταξιδεύουν.

Θα βγω να τραγουδήσω...

Για τις νευρώσεις
για τις ρεκλάμες
για τους ανθρώπους
με τις γκρίζες πιτζάμες.

Για τα παιχνίδια μου
για τον Θεό μου
για τον κρυμμένο
παιδικό θησαυρό μου.

Για κάθε φως
που με τυφλώνει
για την αγάπη
που με λευτερώνει.

Και στο φινάλε
γιατί εδώ πάνω
αν δεν ανέβω
μπορεί να πεθάνω.

Θα βγω να τραγουδήσω...