Σαν της αυγής την ομορφιά έχει το πρόσωπό σου
κι όποτε ξημερώνομαι, θαρρώ πως είμαι ομπρός σου.

Στην πρωτοχάραξη τσ’ αυγής, ο νους σου δεν το βάνει,
τα μάτια μου δεν τα βαστώ και τρέχουνε ποτάμι.