Σε σιωπές φυτών ψηλώνουν οι λέξεις μου
γίνονται αέρας και ναυαγούν τα μάτια

Κι ότι κι αν πω με μισώ και συ
κι αν μιλάω είναι που σε μισώ
γιατί πολύ σ’ αγάπησα, Βεατρίκη

Όπως έλεγες προχθές που άνοιγες μια πέτρα
κοιτάζοντας μ’ ένα πολύ φθηνό χαμόγελο
μιας ζωής άγνωστης και νοσταλγημένη

Δεν μπόρεσα να χαρώ τις αποστάσεις σου

Σε σιωπές φυτών ψηλώνουν οι λέξεις μου
γίνονται αέρας και ναυαγούν τα μάτια

Κι ότι κι αν πω με μισώ και συ
κι αν μιλάω είναι που σε μισώ
γιατί πολύ σ’ αγάπησα, Βεατρίκη