Ήξερα πόσο σ’ αγαπώ
και μια ζωή σπατάλησα
μα σαν φεγγάρι στο νερό
πνιγόμουν που σ’ αγκάλιαζα.
Αυτή η σχέση τελικά
ποτέ καρδιά δεν κλείδωσε,
όλο ταξίδευα ανοιχτά
και τη ζωή μου πλήγωσε.

Έμεινες όνειρο και μια συνάντηση
δίχως απάντηση στη μπόρα της καρδιάς.

Ήμουν εδώ κι ήσουν αλλού
σ’ αναμονές κουράστηκα
και σ’ ένα βράδυ γυρισμού
στα μάτια σου κρεμάστηκα.
Μα ήταν αποχωρισμός
το βλέμμα αυτό το κρύο σου
και καταλήγω δυστυχώς
πως ήμουν ένα αστείο σου.