Στο παλάτι της καρδιάς σου
όταν ήρθα ήμουν τσιγγάνα
μαύρο κάρβουνο η ματιά σου
πήρα κι άναψα φωτιά.

Κι ώσπου να τελειώσει η νύχτα
τ`ουρανού είχα πιει το νάμα
και βασίλισσα είχα γίνει
με κορώνα στα μαλλιά.

Μα η φωτιά που`χω για αίμα
και στα δάχτυλα τα ζίλια
σου ξεσήκωσαν τη ζήλεια
που αρρωσταίνει τα φιλιά.

Κι όπως έκλεινε η καρδιά σου
σε κελί χωρίς μια γρίλια
πως θα φύγω από κοντά σου
είπα κι έκλαψα πικρά.

Να μη μου λες πια σε θέλω, σε θέλω
τέτοια αγάπη είναι σκλαβιά
όπως τα πουλιά πεθαίνω, πεθαίνω
λαχταρώ τη λευτεριά.

Άνοιξέ μου αυτή τη πόρτα
άνοιξε την κλειδαριά
σαν τυφλά είν`απ`τα σκοτάδια
και τα μάτια κι η καρδιά.

Και σου τραγουδώ με πόνο, με πόνο
να μη με ξανασκεφτείς
το κλειδάκι γύρνα μόνο
της χρυσής μου φυλακής
εδώ σαν πετάω ματώνω.

Με βιασύνη να σ`αφήσω
βγήκα κι έπιασα τους δρόμους
μα μου στέλναν ταχυδρόμους
τα φιλιά σου όλα μαζί.

Πού βρεθήκαν τόσα αγκάθια
τόση μοναξιά στους ώμους
κι είπα ό,τι υπάρχει ωραίο
στην αγάπη μόνο ζει.

Να μ`αγαπάς μόνο θέλω, δε θέλω
να πετάξω πιο μακριά
όπως τα πουλιά μαθαίνω
έτσι δίπλα στα κλαδιά.

Άνοιξέ μου αυτή τη πόρτα
άνοιξε την κλειδαριά
μόνο τα δικά σου χνώτα
μου ζεσταίνουν την καρδιά.

Σε ικετεύω με πόνο, με πόνο
και μην το ξανασκεφτείς
το κλειδάκι γύρνα μόνο
της χρυσής μου φυλακής
να λες μ`αγαπάς να λιώνω.

Άνοιξέ μου αυτή την πόρτα
άνοιξε την κλειδαριά
μόνο τα δικά σου χνώτα
μου ζεσταίνουν την καρδιά.

Σε ικετεύω με πόνο, με πόνο
και μην το ξανασκεφτείς
το κλειδάκι γύρνα μόνο
της χρυσής μου φυλακής
αγάπη μου λες και λιώνω.