Κοντά στο τζάκι κάποιο άλμπουμ ξεφυλλίζω
όταν μου καίει η νοσταλγία την ψυχή
και στην Αθήνα την παλιά ξαναγυρίζω
και ξαναβλέπω την παλιά μας εποχή.

Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι
τον γκαζιέρη που μας άναβε το φως
και θυμάμαι τις κυρίες του Γιαννάκη
και τον έρωτα που ήτανε κρυφός.

Ξαναβλέπω μες στους δρόμους τη λατέρνα
το "θηρίο" με παφ πουφ να προχωρεί
τα ξενύχτια στην πλακιώτικη ταβέρνα
και τους μάγκες στην πλατεία του Ψυρή.

Καμαρώνω τις κυρίες μ`ομπρελίνα
μες στους δρόμους να περνάνε βιαστικά
τα γαρύφαλα που μύριζε η Αθήνα
και τις νύχτες τραγουδάκια ερωτικά.

Μπορεί ο χρόνος ό,τι μένει να γκρεμίσει
και να μας ρίξει τη λευκή του πινελιά
μα δεν μπορεί ένα παράθυρο να κλείσει
που όταν ανοίγει ξαναζούμε τα παλιά.