Ήσουν το γέλιο της ζωής
και της χαράς το βλέμμα
κι έγραφες βράδυ Κυριακής
στην άσφαλτο το τέρμα

Ραγίζει ακόμα και η πέτρα
στον ανοδικό σου φίλε το χαμό
κι οι μάγκες θα χορεύουνε στα κέντρα
ένα ζεϊμπέκικο πικρό

Θα τραγουδάς και στον Θεό
της νιότης τα μεράκια
θα’ χεις μια πίστα ουρανό
να βγάζεις τα φαρμάκια