Δεν είναι πόνος να πονεί, πόνος να φαρμακώνει
σάν το κλειδί τση φυλακής που κάθε αργά κλειδώνει.
Ξυπνώ και βλέπω σίδερα και πόρτες σφαλισμένες
βλέπω καρδιές λυπητερές και παραπονεμένες.
Όντε θα πάς στην εκκλησιά προσκύνα και για μένα
να λιώσουνε τα κρίματα απού’χω καμωμένα.