Κάμε ουρανέ τση λησμονιάς η μπόρα να ξεσπάσει,
να περιλούσει τα πουλιά που ‘χουνε ταίρι χάσει.

Χρόνε που γιαίνεις τσι πληγές δώσ’ μου κι εμέ βοτάνι,
διώχνε τσι μέρες σου γοργά, ο πόνος μου να γιάνει