Ξημέρωσε στην αγορά,
πλακώσανε τα φορτηγά,
κλεφτά την πόρτα ανοίγω,
είν’ η ζωή σου μια σταλιά,
κοιτάζω πίσω, σκοτεινά
και θέλω όλο να φύγω.

Είσαι βαθιά μια χαρακιά
που ήλιο και δάκρυ στάζει,
νιώθεις βαριά τη μοναξιά,
τίποτα δεν τ’ αλλάζει.

Σαν τα παιδιά όλο ρωτάς,
κανείς δεν ξέρει τι ζητάς,
πάλι στην άκρη νιώθεις,
μαράθηκες μες στο φιλί,
πονάς την κάθε Κυριακή,
μονολογάς "δε βγαίνει".

Είσαι βαθιά μια πυρκαγιά
στου κόσμου αυτή την άκρη,
λουλούδι στην ξερολιθιά,
νησάκι είσαι στο χάρτη.

Είσαι βαθιά μια χαρακιά
που ήλιο και δάκρυ στάζει,
νιώθεις βαριά τη μοναξιά,
τίποτα δεν τ’ αλλάζει.