Η ζέστη έλιωσε τα παγόβουνα άλλα όχι τον πάγο μες στην καρδιά μας.
Χαλάμε τον κόσμο που τα παιδιά μας θα βρουν, για να φέρουν κι εκείνα παιδιά.
Τα εργοστάσια παράγουν επειδή εμείς το θέλουμε, επειδή εμείς το ζητάμε
κάθε φορά που αγοράζουμε πράγματα που δε χρειαζόμαστε,
κάθε φορά που λυπόμαστε για ένα αντικείμενο
αλλά όχι για τους ανθρώπους εκείνους που δεν έχουν νερό να πιουν,
επειδή τα όμορφα εργοστάσια μας έχουν την τάση να το μολύνουν,
επειδή τα σύννεφα βρέχουν οξέα και τα δέντρα πεθαίνουν.
Δε μένει οξυγόνο. Ο εγκέφαλος του ανθρώπου δεν λειτουργεί σωστά.
Η μνήμη το χρειάζεται. Μα το χρειάζεται και η ίδια η γη πολύ περισσότερο, ξέρεις…
Υπάρχουν τόποι όπου πειραματίζονται άνθρωποι πάνω στην έλλειψη οξυγόνου
με ελεγχόμενες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα! Γιατί λες να συμβαίνει αυτό;
Γιατί η πηγές πόσιμου ύδατος γίνονται στόχοι;
Κατά τα λεγόμενα πολεμικών αναλυτών που προβλέπουν ότι
ένας στους τρεις δε θα έχει νερό να πιει ως το 2050.
Ένας στους τρεις θα διψάει γι’ αυτό, θα πολεμάει γι’ αυτό, θα πεθαίνει γι’ αυτό.
Όσο κι αν μοιάζει αστείο κι απίθανο, σε λίγο θα είναι τόσο φριχτό όσο θα είναι και αληθινό.

Θες να σου πω τι θα συμβεί σε λίγα χρόνια;


Όσο το σπίτι μου είναι εντάξει δεν πρόκειται να νοιαστώ για το ποιος απειλεί τον πλανήτη.
Ξέρω υπάρχει πρόβλημα με το νερό, αλλά ο πολιτισμός μας φροντίζει όπου δεν υπάρχει ύδρευση να υπάρχει και μια coca cola.
Για να γλιτώσουμε κατανάλωση προτείνω από τώρα να αρχίσουμε να σκοτώνουμε ζωα...
Όσα περισσότερα κατοικίδια πεθάνουν τόσο λιγότερα αφεντικά, σαν να λεμέ με ένα σπάρο δυο τρυγόνια.
Χρειαζόμαστε κρέας για τροφή αλλά η επιστήμη μας έχει ήδη ένα μυρωδάτο πιάτο συνθετικά και ένα καρκίνο για επιδόρπιο.
Δε φοβάμαι όμως! Μια ασθένεια πεθαίνει όσο δεν υπάρχουν άλλοι ξενιστές, έτσι η δικιά μας ανώτερη φυλή είμαι σίγουρος θα επικρατήσει!
Κάπου άκουσα ότι οι πάγοι έχουν αρχίσει να λιώνουν, όμως το ψυγείο μου είναι συνεχεία στην πρίζα.
Δε μου άρεσε ποτέ το χιόνι, ούτε οι χιονάνθρωποι, ούτε οι γαμημένοι Εσκιμώοι!
Μου είπαν ότι υπάρχουν περιοχές στην υδρόγειο που διαλύονται, αλλά σε αυτές δε θα μπορούσα να πάω με το αμάξι, ούτε καν να τις δω με το κιάλι...
Έχω ακόμα μια απορία: αν ένα δέντρο πέσει στο χώμα και δεν υπάρχει κανείς σε ακτίνα χιλιομέτρων λες και τότε να κάνει θόρυβο;
Δε με ενδιαφέρει αν υπάρχει φύση όσο μπορεί το Hollywood να φτιάχνει ωραία σκηνικά και αν θελήσω να δω ωραία τοπία θα αγοράσω card postal από το περίπτερο και θα τα τοποθετήσω πάνω στο γραφείο μου.
Σιγά μην αρχίσουμε να διαφωνούμε ενώ μπορούμε να πάμε για ψώνια. Το πλαστικό διαρκεί περισσότερο από το χάρτινο, άρα καλό για την τσέπη μου! Αυτό δεν ονομάζεται καταναλωτική συνείδηση;
Ο κόσμος διοικείται από τεχνοκράτες. Άνθρωποι με ευαισθησίες είναι περιττοί όσο και η πλούσια βλάστηση. Η τσιμεντοποίηση επιβάλει γκρίζο μέχρι όπου φτάνει το μάτι σου.
Οι ρυθμοί ζωής είναι πολύ γρήγοροι για να καθυστερούμε πατώντας λάσπες.
Δώδεκα χρονιά πήγα σχολείο. Μόνιμο μάθημα θρησκευτικά, «πατρίς θρησκεία οικογένεια» το τρίπτυχο. Που να θυμόμαστε οικολογία, ρε παιδιά;
Υιοθέτησα αμάσητα τις αρχές που με ταΐσατε. Έμαθα να δουλεύω σαν μηχανή και να καταναλώνω τα μέγιστα δυνατά.
Μου ζητήσατε να σώσω το περιβάλλον αλλά οι κυβερνήσεις σας έχουν τα πυρηνικά.
Θέλω αμάξι, πλωτό και μπόλικα μουνιά. Και το μόνο πράσινο που μπορεί να μου τα προσφέρει αυτά είναι το χρήμα, και για αυτό θα πολεμήσω. Για τίποτα άλλο!
Σώστε το περιβάλλον μόνοι σας! Να πάτε να γαμηθείτε αν δεν τα καταφέρετε.
Να πεθάνετε όλοι, δε με νοιάζει τίποτα!


επωδός
Αν είμαστε ένοχοι (είμαστε ένοχοι) κανείς δε μας σώνει
Μείναμε μόνοι (όλοι μόνοι) όλοι της γης οι δολοφόνοι
Μοιάζει με κλάμα (είναι τραύμα) το παγόβουνο που λιώνει
Η φύση ουρλιάζει (σφαδάζει) μα η σιωπή μας τη φιμώνει
Αν είμαστε ένοχοι (είμαστε ένοχοι) κανείς δε μας σώνει
Μείναμε μόνοι (όλοι μόνοι) όλοι της γης οι δολοφόνοι
Μοιάζει με κλάμα (είναι τραύμα) το παγόβουνο που λιώνει
Η φύση ουρλιάζει (σφαδάζει) μα η σιωπή μας τη φιμώνει
Και είμαστε μόνοι