Μαύρα άσπρα και βελόνες
μια πληγή που για αιώνες
μένει ορθάνοιχτη

Τρύπιο σώμα στο τσιμέντο
κι η σειρήνα σε κρεσέντο
μας το μήνυσε

Κοίτα σώμα κοίτα πτώμα
που δεν έλιωσε ακόμα
κοίτα σώμα κοίτα πτώμα
μια σε νάρκη μια σε κώμα

Μοναξιά ελευθερία
ανασφάλεια ανία
δεν το άντεξες

Μα το κρίμα όλο δικό σου
για τον άδικο χαμό σου
που τον διάλεξες

Κοίτα σώμα κοίτα πτώμα
που δεν έλιωσε ακόμα
κοίτα σώμα κοίτα πτώμα
μια σε νάρκη μια σε κώμα