Από μακριά κι αγαπημένοι
μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε πουθενά
Λέει πως πονά, πως περιμένει
κι εγώ η στριμμένη όταν στραβώνω τον σταυρώνω μ’ ένα γεια.

Μα όμως κάποτε θα μπει στα δικά μου τα παπούτσια
και τον άκυρο καημό μου θα λουστεί
όταν βέβαια μια όμοιά του βρει
και του βάλει σ’ ένα πόδι δυο παπούτσια
τότε θα εύχεται να μην τον παρατούσα
να μιλούσα για να σπάσω τη σιωπή
μα, όταν μίλαγα εγώ, ήμουν η τρελή.

Μαγκαβατού και ντάρι ντάρι
σωστό λιοντάρι πάει να πάρει τη μπουκιά του αλλουνού
Κάνει βουντού και με ντοπάρει
και με τουμπάρει, μα, αν σαλτάρει εγώ, θα γίνει του χαμού.

Και τότε σύντομα θα μπει στα δικά μου τα παπούτσια
και τον άκυρο καημό μου θα λουστεί
όταν βέβαια μια όμοιά του βρει
τη φάει μπαγιάτικη και φτύσει τα κουκούτσια
τότε θα εύχεται να μην τον παρατούσα
να μιλούσα για να σπάσω τη σιωπή
μα, όταν μίλαγα εγώ, ήμουν η τρελή.