Πώς θα είν’ ο κόσμος μας,
πώς θα είμαστε εμείς
το 2009.

Πώς θα ζούμε άραγε
που θα είναι όλα αλλιώς
και ποια θα είναι τα νέα.
Το 2009...

Τότε πού θά `μαι `γω,
θά `μαι 60 χρονών
και συ ελπίζω να φαίνεσαι νέα.

Και τα παιδιά μας
δεν θά `χουν καμιά
διαφορά με σένα και μένα.

Τότε που ο πλανήτης μας
θά `ναι οπλοστάστιο
κι οι δρόμοι θα μοιάζουν μ’ αρένα.

Νά `σαι αισιόδοξη,
όλα θα περάσουνε,
μετά από τη νύχτα είν’ η μέρα.
Το 2000 και πέρα...

Όταν όλοι οι τρελοί
που τον κόσμο κούρασαν,
μακριά μας θά `χουνε φύγει.

Τότε πια, γυναίκα μου,
μας ανήκει όλη η Γη
και τότε θα ζήσουμ’ ωραία.
Το 2009...