Πάντα ήθελα να μάθω τι συμβαίνει εκεί,
εκεί που ο χρόνος σταματά, εκεί αρχιζει η ζωή,
εκεί που όλα θυμίζουν κάτι λίγο απο δώ
ποτέ δεν ήθελα πολλά, μόνο αυτό να το δώ.
Μα κανένας δε μου είπε, δε με πείρε από το χέρι,
δεν μου έδειξε το δρόμο κάποιο μαγικό αστέρι.
Ώσπου μια μέρα με ρώτησαν και μένα για αυτό
ένα κορίτσι φοβισμένο, ένα κορίτσι μικρό.
Ούτε αυτή είχε πάει, μα ούτε είναι από δώ.
Ήταν χαμένη στο δρόμο και στον κόσμο αυτό
έκανε το ψεύτικο να μοίαζει αληθινό.
Η φωνή της είχε κάτι απο μέρος μακρινό.

Ήταν τόσο ζησμένη και τόσο απλή
είχε κάτι η ματιά της απο άλλη εποχή.
Είχε κάτι αγγελικό ίσως στο πρόσωπό της.
Ίσως και κάτι άλλο που δεν ήτανε δικό της
Είχε μαύρα μαλλιά και ήταν στ’ άσπρα ντυμένη
μύριζε ουρανό και απο φως ήταν λουσμένη.
"Είναι δύσκολο να είσαι ένας άγγελος" μου λέει.
"Μ έχουν σκλάβα στον παράδεισο και δε μ’ άρεσει,
ήρθα εδώ για να βρω τι είναι αυτό που φταίει"
Ένας άγγελος μπροστά μου απο πάνω είχε πέσει,
δεν μπορεί να είναι αλήθεια πίστεψα στην στιγμή,
μόνο τα φτερά λείπαν να γίνει πιστευτή.

Κάθομαι και κοιτάω με αγγέλους την θέα
ίδια μαύρη όπως άλλες πάλι ετούτη η μέρα
και όλο ρωτάω τον εαυτό μου τι γυρεύει εδό πέρα
και ο ίδιος άγγελος ξανά ψιθυρίζει vista nera..

Έχασα ή νίκησα δεν ήξερα ακόμα,
είχε κολλήσει το μυαλό οι σκέψεις και το σώμα.
Παράξενο ταξίδι, παράξενο και αργό
δεν ήξερα αυτο που έψαχνα αν θα βρω.

Προχωρούσε αυτή μπροστά και όλο με κοιτούσε,
μα μήπως απο μέσα της με μένανε γελούσε.
Όλο κάτι ψιθύριζε, όλο μονολογούσε
δεν ήταν πως μού άρεσε ούτε πως μ’ ενοχλούσε.
Συνέχισε αυτή και την ακολουθούσα
τον δρόμο μου τον έδειχνε και εγώ μόνο κοιτούσα.
Σα να παίζαμε κρυφτό μες στης πόλης τα στενά,
σαν γλυκιά κοροίδεία σαν την πιο όμορφη ψευτιά.
Έμοιαζε η αναζήτηση μικρή λειτανεία
σαν σκορπισμένη σε ένα κάδρο ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Μπήκαμε σε δρόμο με μεγάλη ανηφόρα
κάτι φαινόταν στο τέλος ερχόταν η ώρα,
να δείς με κοροίδευε αφού το δρόμο ξέρει.
"Γιατί δε μου το είπε απ την αρχή; Γιατί ψέματα λέει ;"
Μπορεί να μου την έστειλε για να με βοηθήσει,
ή απλώς να ήθελε αγγέλικη παρέα.
Ένα θαύμα και εγώ στην ζωή μου θα χω ζήσει
είμαι μαζί με άγγελο και εκεί θα είναι ωραία.
Ανεβαίνουμε ψηλά θα δείς θα φτάσουμε ουρανό,
θα χαζεύουμε απο πάνω σε τοπίο αγγέλικο.

Κάθομαι και κοιτάω με αγγέλους την θέα
ίδια μαύρη όπως άλλες πάλι ετούτη η μέρα
και όλο ρωτάω τον εαυτό μου τι γυρεύει εδό πέρα
και ο ίδιος άγγελος ξανά ψιθυρίζει vista nera..

"Εδώ είναι", μού είπε ο άγγελος μου,
"αυτό που πάντα ήθελα και απ όλα πιο πολύ
ταξίδια και αναμνήσεις, όλα για το καλό μου.
Για το καλό μου είχε φορέσει μαύρο φόρεμα η ζωή."
Κάπου το χω ξαναδεί, κάπου το χω ξαναζήσει
κάπου τις ίδιες ρήμες απο το στόμα έχω φτύσει,
καλύτερα να μην έφτανα ποτέ εδώ πάνω
τι και άν έχει καλή θέα, μαύρη είναι τι να την κάνω.

Βλέπω ψηλά όλη τη θέα του κόσμου,
Βλέπω τη μούσα μου να πεθαίνει στην γωνιά ενός δρόμου.
Βλέπω και μερικούς που ακόμα αντιστέκονται
μα μάζι με τις ιδέες τους στο τέλος καταστρέφονται.
Βλέπω ψηλά αυτούς που έχουν χαθεί
vista nera, μαύρη θέα, vista nera, μαύρη θέα, vista nera, μαύρη θέα
εκεί γεννιέται, εκεί πεθαίνει η δικιά μου, η δικία μου εποχή.

Ίσως να φταίνε όλα αυτά που όλους άστατους τους βλέπω,
πάνε τώρα 2 χρόνια μες στην τρέλα μου που αντέχω,
ίσως να φταίνε όλα αυτά πού είμαι κλείσμενος εδώ πέρα,
ίσωσ να φταίει αυτο που βλέπω, vista nera, μαύρη θέα.
Το κορίτσι κοιτούσε γεμάτο γαλήνη
προσπαθούσα να καταλάβω για ώρα τι είχε γίνει
είχαν μαζευτεί και άλλοι πιο πέρα
μου έιπε πως ήταν άγγελοι και αυτοί,
μαζεύονταν εώς το βράδυ, κάθε μέρα
και βλέπουν πως είναι η πραγμάτικη ζωή.
Το κορίτσι vista nera σύνεχεια ψιθυρίζει,
σταματάει για λίγο, αλλά μετά ξαναρχίζει
και αναρωτιέμαι εγώ εδώ πέρα τι θέλω,
πόσα όνειρα; πόσες θυσίες ; πόσες;
δεν είπα ψέματα ποτέ τώρα καταλαβαίνω
πως οι άγγελοι δεν ξέρουν να μιλάνε ξένες γλώσσες..

Κάθομαι και κοιτάω με αγγέλους την θέα
ίδια μαύρη όπως άλλες πάλι ετούτη η μέρα
και όλο ρωτάω τον εαυτό μου τι γυρεύει εδό πέρα
και ο ίδιος άγγελος ξανά ψιθυρίζει vista nera..