Από δρόμο σε δρόμο
και στην πλάτη το χρόνο
κουβαλώ,
κι από λύση σε λύση
να χαρώ πριν να δύσει
λαχταρώ.

Και τα χέρια υψώνω
στη ζωή παραδίνομαι
ανασαίνω τη μέρα
και φωνάζω "αέρα"
και ξανοίγομαι.

Μ’ ένα τρένο ή μια βάρκα
μ’ ένα αμάξι για τσάρκα
με κομμένη ανάσα
στο κρυφτό φανερώνομαι,
από χίλιες συμβάσεις
από μίση και πάθη
λευτερώνομαι.

Ξεχνώ τα παλιά
βαρώ στα τυφλά
γεια και φεύγω
φτου και βγαίνω.