Έληξε του φόβου η εποχή,
βρήκαμε λύτρωση, βρήκαμε ρήγμα,
μ’ αξιοπρέπεια και ανοχή,
μια διδαχή, πύρινο στίγμα.
Ζούμε σε μια άλλη του χρόνου εκδοχή,
Ανακατεύουμε καινούργιο μίγμα,
σ’ ένα τραγούδι να γίνει η ευχή
γιατί απλά ήτανε άτυχο για ποίημα.

Πες μου, είν’ όλα καλά;
Όλα καλά!
Πες μου, είν’ όλα τρελά;
Όλα τρελά!
Πάμε Πάμε! Πάμε Πάμε!
Κάνουμε εξέγερση και το γλεντάμε.

Κάνουμε αρχή για το άτυχο ποίημα.
Και θ’ απαντάμε εμείς με μια ρίμα!
Σταθείτε δίπλα μας, σηκώνουμε κύμα.
Πω! Πω! Τι κύμα, τι κύμα, τι κύμα!
Πες μου αν είσαι εντάξει και γιατί είσαι ‘δω
Είμαι εντάξει και γι’ αυτό είμαι εδώ!
Πες μου αν φοβάσαι, να φοβηθώ.
Δε φοβάμαι τίποτα εγώ!
Πες μου αν έχεις βάλει στη φωτιά το κεφάλι
Το ‘χω βάλει για πάντα, χαλάλι!
Πες μου oτι βλέπεις και μες στο σκοτάδι.
Βλέπω τα πάντα μες στο σκοτάδι!
Έχουμε έναν ήλιο τυλιγμένο με σύρμα.
Περηφάνια με πύρινο στίγμα!
Τώρα που έληξε του φόβου η εποχή,
ν’ ακούς αδιάκοπα τη διδαχή!
Όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε,
ιδέες, βασίλισσες κακογερνάνε!
Όλοι βολεύτηκαν και δε μιλάνε.
Καλοπερνάνε, καλοπερνάνε!
Πες μου ν’ ακούσω ξανά ότι ‘σαι εδώ.
Είμαι εδώ ρε, σου λέω, είμαι εδώ!
Ρε πες μου ν’ ακούσω ξανά ότι ‘σαι εδώ.
Είμαι εδώ ρε, σου λέω, είμαι εδώ!
Πες μου τι φέρνει στους φλώρους ζαλάδα
Η κόκκινη αρμάδα!
Και τι γεμίζει τους φασίστες ζοχάδα
Η κόκκινη αρμάδα!
Στείλε στον Marcos μια ευχή, στη κοιλάδα.
Να ‘ναι καλά, να κρατάει για πάντα!
Πάρε εκδίκηση για την αδικία.
Για τον Mummia, για τον Mummia!
Για όλης της γης τους κολασμένους.
Τους ζωντανούς, τους πεθαμένους!
Κάνε εξέγερση, γίνε ρήγμα.
Φωτιά κι ατσάλι, καινούργιο μίγμα!
Ρε πες μου ν’ ακούσω ξανά ότι ‘σαι εδώ.
Είμαι εδώ ρε, σου λέω, είμαι εδώ!
Ρε πες μου ν’ ακούσω ξανά ότι ‘σαι εδώ.
Είμαι εδώ ρε, σου λέω, είμαι εδώ!

Έληξε του φόβου η εποχή,
βρήκαμε λύτρωση, βρήκαμε ρήγμα,
μ’ αξιοπρέπεια και ανοχή,
μια διδαχή, πύρινο στίγμα.
Ζούμε σε μια άλλη του χρόνου εκδοχή,
Ανακατεύουμε καινούργιο μίγμα,
σ’ ένα τραγούδι να γίνει η ευχή
γιατί απλά ήτανε άτυχο για ποίημα.