Ζωή γεμάτη μοναξιά
Κύμα πικρό κι αλμύρα
Κι αντάμα με τα βάσανα
Του ναυτικού η μοίρα.

Αγριεμένο πέλαγος
Κι η σκέψη σκοτεινιάζει
Κι ο πόνος μέσα στις καρδιές
Βρίσκει γωνιές κι αράζει.

Τη μια χτυπάει ο γαρμπής
Την άλλη η τραμουντάνα
Στον Αϊ Νικόλα ένα κερί
Ανάβει κάποια μάνα.

Ειν’ οι στεριές στο πουθενά
Χώρια σας οι αγάπες
Γεμάτες είναι ξενιτιά
Της θάλασσας οι στράτες.