Με τη ματιά σου
μου στέλνεις δώρα
σαν επισκέπτης
σ’ άγνωστη χώρα
ταξιδευτής.

Και η καρδιά μου
δε βρίσκει δρόμο
μα μ’ ένα άγγιγμα
γλυκά στον ώμο
με χαιρετάς.

Έλα το όνειρο να φτάσουμε
και τους καθρέφτες μας να σπάσουμε
να δούμε μέσα, να περάσουμε
το χρόνο όμηρο να πιάσουμε
να τον ξεχάσουμε.

Σ’ ένα τραγούδι
τρυπώνεις τώρα
σαν να `σαι κλέφτης
παίρνεις τα λόγια,
χαμογελάς.

Και η χαρά
ανθεί στο στόμα
τα ανοιξιάτικα
τα πρώτα ρόδα
και με φιλάς.