Εσύ αϊτέ μου που πετάς
περήφανα και φεύγεις,
κι όλο τον κόσμο από ψηλά
με τη ματιά χαϊδεύεις.

Θέλω μια μέρα χαμηλά
όπως του ήλιου αχτίδα
να κατεβείς και να μου πεις
τα νέα απ’ την πατρίδα.

Δάνεισέ μου τα φτερά σου
εκεί πέρα να πετάξω,
δάνεισέ μου τη ματιά σου
για μια ώρα να τη δω.
Εσύ αϊτέ μου που γυρνάς
σε όλα αυτά τα μέρη
να πας σε μια κορφή
που ’ναι θεών λημέρι.

Με τη δική μου τη ματιά
δεν φτάνω εκεί πέρα
και τα δικά μου τα φτερά
δεν σκίζουν τον αέρα.

Νάρθω μια μέρα από ψηλά
για λίγο ν’αγναντέψω
και μια φορά σαν αϊτός
λεβέντης να χορέψω.