Τώρα πού να γράψω να γυρίσεις,
χάθηκες στη νύχτα τη βαριά
να βουλιάζεις μες στις ψευδαισθήσεις
κόντρα στης ζωής σου τη σκουριά.

Σ’ είδανε και χθες στα καφενεία
σαν δαιμονισμένη να γυρνάς.
Για μια δόση άσπρη αμαρτία
πάλι τη ζωή σου ξεπουλάς.

Τώρα το φεγγάρι σού γελάει,
σου στολίζουν άστρα τα μαλλιά.
Όνειρα ο χάρος σού πουλάει
πριν μαζί του φύγεις αγκαλιά.

Σ’ είδανε και χθες στα καφενεία
σαν δαιμονισμένη να γυρνάς.
Για μια δόση άσπρη αμαρτία
πάλι τη ζωή σου ξεπουλάς.

Σ’ είδανε και χθες στα καφενεία
σαν δαιμονισμένη να γυρνάς,
για μια δόση άσπρη αμαρτία
τώρα το κορμί σου να πουλάς.