Τυλιγμένο το φεγγάρι
σε κορδέλα θαλασσιά
έχει μια δική του χάρη
μες στην κοσμοχαλασιά.

Κι εγώ κάθομαι και κλαίω
σε υγρό υπόγειο
κι η μικρή οθόνη παίζει
κάποιο επεισόδιο.

Απ’ τον κόσμο ξεχασμένο
το νησί μου το μικρό
μες στις ευωδιές χαμένο
το παλιό καμπαναριό.

Κι εγώ κάθομαι και κλαίω
σε υγρό υπόγειο
κι η μικρή οθόνη παίζει
κάποιο επεισόδιο.

Το κορίτσι στην Ανάφη
είναι μελαγχολικό
κι όλο γράμματα μου γράφει
και ρωτάει πώς περνώ.

Κι εγώ κάθομαι και κλαίω
σε υγρό υπόγειο
κι η μικρή οθόνη παίζει
κάποιο επεισόδιο.