Τόσα πρόσωπα και λέξεις μπρος στα μάτια μου σαν βροχή
Τόσοι δρόμοι να διαλέξεις που οδηγούνε πάλι στην αρχή
Μα πρέπει να ξεφύγω, πρέπει να σωθώ
Αυτό που είναι λίγο να το κάνω αρκετό
Και πρέπει να βιαστώ

Θέλω να φύγω μακριά, να μη γυρίσω πίσω πια
Τόση μιζέρια μια ζωή δε τη χωράει
Είναι η δικιά μου γειτονιά που με πονάει πιο βαθιά
Και μια ψυχή φυλακισμένη την κρατάει

Όσο χαμηλά κι αν πέσεις πάντα έχει ακόμα πιο πολύ
Πόσο μακριά να τρέξεις όταν σ’ έχουν δέσει σαν σκυλί
Μα πρέπει να ξεφύγω, πρέπει να σωθώ
Αυτό που είναι λίγο να το κάνω αρκετό
Και πρέπει να βιαστώ